کد مطلب:20530 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا گوش دادن به غيبت فردي كه او را نمي شناسيم گناه محسوب مي شود؟

اگر شخصي كه از او غيبت ميشود، شناخته شده باشد، غيبت است، يعني دو طرف غيبت كننده و كسي كه غيبت را ميشنوند، شخص را بشناسند. در غير اين صورت غيبتي واقع نميشود.

علماي اخلاق علاوه بر ذكر شرطهاي متعدد در تصديق غيبت مينويسند: شخص مورد غيبت مشخص باشد چه با ذكر نام و سيار مشخصات يا با اشاره و كنايه، به طوري كه شنونده، طرف را بشناسد. پس، اگر كلّي و نامعلوم باشد و يا آن كه شنونده او را نشناسد، غيبت محسوب نميشود.(1)

در عين حال بدزباني و مسخره كردن مردم، مورد مذمت و نكوهش شديد قرآن و معصومين(ع) قرار گرفته است.

خداوند ميفرمايد: واي بر هر عيب جوي مسخره كننده(2)

مولاي متقيان امام علي(ع) فرمود: آن كس كه زياد سخن ميگويد، زياد اشتباه ميكند و آن كس كه زياد اشتباه ميكند، حياءش كم ميشود و كسي كه حياءش كم شد، پارسايي اش نقصان ميگيرد و كسي كه پارسايي اش نقصان گرفت، قلبش ميميرد و كسي كه قلبش بميرد، وارد جهنم ميشود.(3)

در هر حال پشت سر اين و آن حرف زدن و مسخره كردن افراد ناشناس هر چند غيبت محسوب نشود، اما از هرزه گويي جدا نيست.

زبان هرزه گو صاحبش را بدنام كرده و عاقبتش را خراب ميكند.

پي نوشتها:

1. محمد رضا مهدوي كني، اخلاق عملي، ص 141.

2. سوره همزه (104) آيه 1.

3. نهج البلاغه فيض الاسلام، ص 1240، خطبه 341.